22 กุมภาพันธ์ 2552

สหาย..ในยุคแห่งการแสวงหา...?





สหาย...ในยุคแห่งการแสวงหา...?

สำหรับ พ.ศ.นี้...ใช่ หรือ ?

ครั้งหนึ่ง..นานมาแล้ว คนรุ่นบุกเบิกขบวนการต่อสู้ของภาคประชาชน ได้เปิดพื้นที่ เบิดร่อง นำทางให้กับขบวนการต่อสู้ของประชาชน...พวกเขา "แสวงหา" หลักยึด ที่พึ่งทางความคิด อันชี้ทิศนำทาง การต่อสู้เพื่อผู้ทุกข์ยาก....

พวกเขา คิด และ มั่นใจ ว่าได้ค้นพบ..และยึดมั่น ว่าสิ่งนั้น..หลักการนั้น ...สำนักทฤษฏีนั้น...สามารถชี้ทิศนำทางการต่อสู้ของขบวนการประชาชนได้อย่างแม่นมั่น....

อีกครั้งหนึ่ง...นานมาแล้วเช่นกัน..คนอีกรุ่นหนึ่ง ก็เที่ยวท่อง อยู่ในแดนสนธยา คือ "การแสวงหา" ครั้งใหม่..ด้วยวลีงามว่า..ฉันจึงมาหาความหมาย...เมื่อพวกเขาเข้าใจว่า..สิ่งนี้คือความหมาย..แห่งการดำรงอยู่ การมีชีวิตที่มีค่า ค้นพบคุณค่า ของ การจัดความสัมพันธ์ระหว่างผลประโยชน์สว่นตัว กับ ส่วนรวม...เขาก็เข้าใจว่าเขาเยาว์ เขาเขลา เขาทึ่ง...เขาจึงค้นพบความหมาย คือ คุณค่าใหม่ในชีวิต...

เขาจึงใช้ชีวิต..ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า...แม้จะพบชะตากรรมแสนสาหัสในเวลาถัดมาก็ตาม....

แล้วก็อีกครั้งหนึ่ง..ไม่นานมานี้...คนที่ผ่านความบอบช้ำจากการค้นพคุณค่าครั้งก่อน...ต้องนอนลียแผล และพยายามเดินหนีห่างชะตากรรมที่ชีวิตต้องเข้าไปผกผัน ผูกพัน กับ เรื่องบ้านเรื่องเมือง...อีกครั้ง....แต่เมื่อความอยุติธรรมอยู่ตรงหน้า..ความบ้าก็มาเยือน...หลายคนจึงโจนทะยานเข้าผสานแน่นเป็นเนื้อเดียวกับขบวนแถวของผู้คนที่รุ่มร้อน...กินนอน บนถนน..ดำรงตนเฉกเช่นที่เคยเป็น...แม้เวลาได้เว้นวรรคชีวิตในลิขิตแห่งปัจฉิมวัย...ให่ห่างเหินจากการกิน เดิน นอน งและ รุก รบ ในสภาพสังขาร และสัมภาระเกินกว่าที่ตนเองจะเข้าใจ..(ในตนเอง...)....

เขาจึงโลดแล่นด้วยสัญชาติญาณ ...ผสานผนึก กาย ใจ จิตวิญญาณ เป็นหนึ่งเดียว....

มาถึงวันนี้...วันที่โลกมีความสลับซับซ้อนและอ่อนไหว...เขา พบว่าตนเอง ยังต้องสู่การแสวงหาครั้งใหม่ ? เพราะเข้าไม่เข้าใจในเรื่องราวที่เพิ่งผ่านพ้น ค้นไม่พบ "คน" ที่เขาเคยคิดว่า "รู้จัก" ทั้งยังผิดจากหวัง พลาดจากที่ตั้งใจ ในผลของการต่อสู้...ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทิศทางในอนาคตจักเป็นเช่นใด ?

เขาจึงเจ็บปวดรวดร้าวทรมา...โหยหาความเที่ยงแท้ที่จีรัง คือ ชีวิต...คือครอบครัว ...คือความรัก...

ใครจะไปคิดว่า...การแสวงหาครั้งใหม่วนมาได้อบ่างไร ? ในโจทย์เก่าดั้งเดิม...เราจะเข้าใจความสลับซับซ้อนของโลก ของผู้คน บนถนนสายเดียวกัน ได้อย่างเป็นจริงได้อย่างไร? เราจะจัดความสัมพันธ์ระหว่างเรา กับ พวกเขา(ผู้คนเหล่านั้น..)..อย่างไร ?

คนเดิม โจทย์เดิม กับ สถานการณ์ใหม่ ในโลกที่ซับซ้อน สับสน วุ่นวาย...โดยเฉพาะภายในขบวนแถวของพวกเราเอง....

กริ่งเกรง...ว่า "สหาย" จะเข้าใจความหมายของการสืบค้นคุณค่า หรือความหมาย...ในการ"แสงหา" ครั้งใหม่ ได้ดีอยู่แล้ว...

จึงไม่จำเป็นต้องก้าวเข้าสู่ปริมณฑลแห่งการแสวงหาครั้งใหม่แต่อย่างใด...

รอให้ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล...

จิตวิญญาณ"สหาย"ที่ไปพักร้อน ก็จะย้อนกลับมา ?

ไม่มีความคิดเห็น: